MIJN ERVARING MET MEDITATIE

 

In het begin lag mijn focus op verandering. Ik wou dat er iets gebeurde. Ik liep overdag steeds met het gevoel, nu zal het gebeuren. Tot ik opmerkte wat deze gedachten deden met me. Het gaf me onrust. Mijn eigen meditatie werd negatief gekleurd. Waarom nog verder doen, het brengt niks op! Geleidelijk liet ik 'mijn presteren' los. Er kwam verandering, soms spontaan uit het niets. Deze verandering kwam er ook in mijn meditatie als ik het streven had losgelaten. Er kwam ontspanning van zodra ik mijn focus verplaatste van 'verandering tewerkstellen' en het 'moeten' naar een dagelijkse gewoonte van mediteren. Waar mildheid en zachtheid tegenover mezelf werd gehanteerd.

Het loslaten van hardnekkige gedachten, dat is vrij moeilijk voor me. Ze roepen nog meer gedachten op. Het brengt me in een doe-modus dat streeft naar verbetering en verandering. Vanuit de meditatie merkte ik op dat er een gevoel aan de basis lag voor deze gevoelde onrust. Ik wou een negatief gevoel kwijt. Ik verzet me niet meer. Ik merkte drukkende gedachten op die me steeds zeiden: 'doe dit, doe dat!' Soms lukt het me om deze gedachten niet te volgen, maar niet altijd. Ik merk wel op dat ik sterker word en ze meer en meer los laat. In de meditatie lukt me dat vrij aardig. Ik ga steeds minder nadenken over de inhoud van bepaalde gedachten.

Wanneer iets niet gewenst is, dan kies ik naar onmiddellijk actie. Dat brengt me onrust, ga ik over mijn eigen grenzen. Ik stel alles in het werk om het onaangename te niet te doen, weg te willen. Ook in de eigen meditatie merk ik dat op. Ongeduld en ongemak duikt op. Door een tijdje te mediteren neem ik nu een andere instelling aan. De meditatie bracht me deze nieuwe instelling. Het is een houding van geduld, acceptatie voor wat nu is. De reactie komt er nog, maar het is geen emotionele reactie op de dingen meer. De actie wordt uitgesteld.

Geduld en discipline, dat zijn twee eigenschappen waarin ik bijzonder sterk in ben. In mijn eigen meditatie heb ik deze kwaliteiten benut. Deze kwaliteiten zijn nog sterker geworden. Ik merk nu ongeduld op. Ik merk op wanneer ik snel wil zijn. Recent ben ik bewuster geworden van een innerlijke rustpunt, een stille dimensie in mezelf. Deze innerlijke kern zorgt ervoor dat ik alle dingen die in mijn leven verschijnen, deze kan ervaren in stilte, met een zekere innerlijke rust, ongeduld neemt af. Deze kern vormt als het ware een bodem voor mijn eigen geduld, zachtheid en gehanteerde discipline.