Ontwikkelen van Vriendelijkheid.

Om vriendelijkheid te ontwikkelen moet je met aandacht blijven bij negatieve gevoelens, met vriendelijke aandacht. Een innerlijke glimlach op je mond doen ontstaan. Jezelf koesteren op een moment van innerlijke boosheid. Om die diepere innerlijke vriendelijkheid verder te ontwikkelen kan je aangepaste meditatievormen gaan toepassen. Het vraagt oefening om een groter gevoel van vriendelijkheid te ontwikkelen. Want ons aangewend kwaadaardig kritisch gedrag tegenover onszelf en anderen is vaak sterk aanwezig.

Belangrijk is dat je in het eigen zelfonderzoek, de diepe innerlijke pijn of zelfkritiek met vriendelijkheid benaderd en niet met boosheid. Dat maakt het erger. Het geeft ons de kans om onze relatie met pijn te veranderen. We leren een vriendelijke meedogende instelling tegenover pijn, tegenover negatieve gevoelens.

 

Persoonlijke beleving.

Deze vriendelijkheid, dat innerlijk gevoel is door meditatie bij mezelf sterker geworden. Ik ben er bewust van geworden. Verder ontwikkelt, door mijn eigen meditatie en een innerlijke glimlach te hanteren voor mezelf. Door meditatie leerde ik mijn eigen geluksmomenten en welbevinden beter herkennen en ook datgene wat veel energie opslorpt. Dat op zich maakt al heel wat energie vrij om meer vriendelijkheid en mededogen te ontwikkelen. Soms steekt dat duiveltje toch nog op van zelfkritiek naar mezelf toe. Bijvoorbeeld, wanneer mijn lichaam niet optimaal fit is. Ik ben streng voor mezelf, praat kritisch tegenover mijn eigen lichaam: 'Zeg, vooruit hé lichaam, niet flauw doen!' Ik hanteer nu enige mildheid naar mezelf. Ik luister naar mijn eigen harde zelfkritiek. Mijn intonatie, bijvoorbeeld in mijn spreken, daardoor kan ik mijn harde spreken tegenover mezelf herkennen. Een goede gelegenheid is het dan om vriendelijkheid en mededogen toe te passen.

Een eigenschap in mezelf: ik wil het zeer goed doen, op alle gebied. Wanneer iets me niet onmiddellijk lukt, bijvoorbeeld een nieuwe yoga oefening, dan komt er zelfkritiek en negatieve drukkende gedachten. 'Anderen doen het veel beter!' 'Dat is niet voor jou!' Vroeger liet ik me door deze gedachten leiden. Nu weet ik dat gedachten, gewoon gedachten zijn die verdwijnen. Nu weet ik dat ik alles aankan, mits oefening en doorzetting. Laat me maar eens falen of het minder goed doen. Het hoort bij het leven en elk leerproces. Deze mildheid is door inzicht en meditatie gekomen. Nu kijk ik met vriendelijkheid naar mijn eigen falen, naar mijn eigen foutjes. Negatieve gedachten over mezelf verminderen daardoor.

Heel wat dagelijkse ervaringen (bijvoorbeeld geluiden, boos iemand, enzovoorts.) brengen bewust of onbewust impulsen teweeg in het eigen lichaam (gewaarwordingen, emoties, gedachten). Waarom voel ik me nu slecht? Hoe komt dat toch? Deze self-talk had ik heel vaak. Ik mocht zo iets niet voelen. Door meditatie ben ik gevoeliger en bewuster in mijn ervaring. Nu weet ik dat bijna 'alles' een lichamelijke reactie in mijn lichaam kan oproepen.

Ik ben minder streng voor mezelf geworden. Ik hanteer nu enige vriendelijkheid voor alles wat ik voel in mijn eigen lichaam. Ik verdring niks meer. Ik verwelkom wat komt. Ik neem het waar met vriendelijkheid en mededogen. Soms is dat niet eenvoudig. Ik koester mijn lichaam nu meer, verwen het. En dat is voor mij, een toepassing van vriendelijkheid naar mijn eigen lichaam toe.

Het kost me soms nog moeite om vriendelijkheid te bewaren, zeker bij dominante personen. Mensen die dingen aan anderen willen opleggen, hun eisen stellen. Meestal gaf ik vaak een verbale reactie. Nu weet ik hoe ik boosheid moet hanteren, niet door ze te uiten. Maar door met aandacht bij mijn eigen boosheid te blijven. Dat helpt me om beheerst te blijven, de dingen helder te zien. Zien dat een opkomende emotie maar een emotie is dat opkomt en na een tijd verdwijnt. Wanneer er een impuls opkomt om verbaal te reageren, voel ik dat en antwoord met gewaarzijn op deze impuls. Ik kijk met vriendelijkheid naar de opkomende impuls. De kracht van deze opkomende impuls verzwakt geleidelijk.