MEDITATIEOEFENING: DE ADEMRUIMTE

Door de ademruimte wordt het (doe)denken gestopt. Je aandacht wordt losgekoppeld van de vaste denkpatronen. De ademruimte geeft ons de kans om uit de automatische piloot te stappen. Anders raakt men gemakkelijker verstrikt in een spiraal van negatieve gedachten, wat somberheid of depressieve gevoelens kan teweegbrengen. Oude cognitieve gewoonten krijgen dan de overhand en mentale reacties komen die de stress vaak vergroten. De ademruimte kan men hanteren als een werkinstrument (soort brug).

Het zorgt ervoor dat we gemakkelijk kunnen overstappen van de ‘doe’ naar de ‘zijn’ modus. Het brengt ons naar een bredere ruimte en geeft ons meer inzicht in de huidige situatie. Door de ademruimte leren we om te schakelen naar ‘zijn’ en zal stress zich niet zo gemakkelijk opbouwen. We worden minder gedreven door ons ‘doen’. We stappen uit de stroom van onze gedachten en verbinden ons met het huidige moment.

 

Ademruimte en depressie.

Door ons te focussen op de adem zetten we de automatische piloot stop en laten we het denken los. De kans is groter bij 'depressieve personen' dat er vaak onopgemerkt oude negatieve (denk)patronen plots opduiken. Wat somberheid en depressie in de hand kan werken. Door de vaardigheid aandacht geven en loslaten aan te leren (o.a. door de adem, uitademen is loslaten) stappen we gemakkelijker uit deze negatieve cognitieve gewoonten. We raken niet meer verstrikt in het denken. We laten ze los. Het is een andere manier om met gedachten en ook gevoelens om te gaan. Depressieve personen hebben baat bij deze psychologische aanpak omdat men beter leert omgaan met gedachten en gevoelens. De kans op het krijgen van een nieuwe depressie wordt kleiner.

 

Ademruimte en stress.

Stress bouwt zich op overdag. Stress krijg je door allerhande zaken in je leven: een vervelende gebeurtenis, conflict met personen, enz. Als je elke negatieve gebeurtenis zou kunnen loslaten, dan is er verder geen opbouw van stress mogelijk.

Wat doen we meestal bij een stresservaring? We gaan klagen, het blijft hangen in je hoofd. En dat gebeurt nu eenmaal automatisch (onze automatische piloot). Deze verhalen blijven malen in je hoofd, er komen nog meer gedachten en spanning stapelt zich op in het lichaam. Denken over een probleem (automatische reactie) geeft spanningen. We laten er ons door meeslepen en dat brengt stress. Stress kan zich opbouwen door aanwezigheid van stressvolle gedachten (met spanningen in het lichaam). Door de verdere opbouw van spanning en stress komt men terecht in een stressniveau dat schadelijk is voor de gezondheid. We kunnen uit deze spiraal van stress uitstappen door het houden van een adempauze.

Door de ademruimte wordt het (doe)denken gestopt. Je aandacht wordt losgekoppeld van de vaste denkpatronen. De ademruimte geeft ons de kans om uit de automatische piloot te stappen. Anders raakt men gemakkelijker verstrikt in een spiraal van negatieve gedachten, wat somberheid of depressieve gevoelens kan teweegbrengen. Oude cognitieve gewoonten krijgen dan de overhand en mentale reacties komen die de stress vaak vergroten. De ademruimte kan men hanteren als een werkinstrument (soort brug). Het zorgt ervoor dat we gemakkelijk kunnen overstappen van de ‘doe’ naar de ‘zijn’ modus. Het brengt ons naar een bredere ruimte en geeft ons meer inzicht in de huidige situatie. Door de ademruimte leren we om te schakelen naar ‘zijn’ en zal stress zich niet zo gemakkelijk opbouwen. We worden minder gedreven door ons ‘doen’. We stappen uit de stroom van onze gedachten en verbinden ons met het huidige moment.

Mijn eigen beleving:

Bij te veel inspanning stop ik en neem een adempauze. Ik zoek het ruimere perspectief op om vandaar uit, op een effectieve manier op de situatie te reageren. Zo respecteer ik mijn eigen grenzen. Ik luister naar mijn gevoel, maar laat me niet leiden door dat gevoel. Ik besef goed dat een negatieve emotie een grote impact heeft op mijn denken en gedrag. Ik respecteer mijn grenzen als ik ruimer kijk dan alleen te kijken naar mijn gevoelde emotie. Ik luister naar de volgende vragen: Wat is het beste dat ik nu kan doen? Wat is er nu misschien niet zo wijs om te gaan doen?